Boliwia

Miasto Potosi (Kryt. II, IV, VI / 1987)

W XVI w. Potosi było uważane za największy kompleks przemysłowy na świecie. Wydobycie srebra odbywało się z wykorzystaniem serii młynów wodnych. Dzisiejszy zespół obejmuje zabytki przemysłowe Cerro Rico, do których woda doprowadzana jest skomplikowanym systemem akweduktów i sztucznych jezior, miasto kolonialne z zabytkami, takimi jak mennica (Casa de la Moneda) i kościół San Lorenzo, z rezydencjami arystokratycznymi i z dzielnicami robotniczymi barrios mitayos.

Misje jezuickie na terenie zamieszkałym przez Chiquitos (Kryt. IV, V / 1990)

W latach 1696-1760 jezuici założyli sześć zespołów reducciones (misji osadniczych zchrystianizowanych Indian), zainspirowanych „miastami idealnymi” XVI-wiecznych filozofów, w których architektura katolicka miesza się z tradycją lokalną. Obecnie San Francisco Javier, Concepción, Santa Ana, San Miguel, San Rafael i San José, stanowią żywe dziedzictwo na dawnym terytorium Indian Chiquitos.

Zabytkowe miasto Sucre (Kryt. IV / 1991)

Sucre, pierwsza stolica Boliwii, została założona przez Hiszpanów w pierwszej połowie XVI w. Liczne, dobrze zachowane budowle sakralne, takie jak San Lazaro, San Francisco i Santo Domingo, stanowią przykład architektonicznego przemieszania tradycji lokalnych i stylów przeniesionych z Europy.

Fort Samaipata (Kryt. II, III / 1998)

Obszar wykopalisk archeologicznych w Samaipata składa się z dwóch części: wzgórza, które z licznymi rytami naskalnymi stanowiło prawdopodobnie ośrodek ceremonialny dawnego miasta (XIV-XVI w.) oraz strefy leżącej na południe od wzgórza, która była dzielnicą administracyjną i mieszkalną. Wielka rzeźbiona skała Samaipata, górująca nad położonym w dole miastem, stanowi unikalne świadectwo tradycji i wierzeń prekolumbijskich, nie mającej sobie równych na kontynencie amerykańskim.

Park Narodowy Noel Kempff Mercado (Kryt. IX, X / 2000)

Park Narodowy Noel Kempff Mercado jest jednym z największych (1 523 tys. ha) i dziewiczych parków dorzecza Amazonii. Położony jest na wysokości od 200 do 1000 m n.p.m. i składa się z różnorodnych środowisk naturalnych; od wiecznie zielonych lasów amazońskich w wyższych partiach, do sawanny i lasów Cerrado. Park stanowi przykład historii ewolucji na przestrzeni przeszło miliarda lat począwszy od ery prekambryjskiej. Zamieszkują go liczne, zagrożone lub ginące w skali światowej gatunki wielkich kręgowców, występuje tam około 4 tys. gatunków flory oraz przeszło 600 gatunków ptaków.

Tiwanaku: ośrodek duchowy i polityczny kultury Tiwanaku (Kryt. III, IV / 2000)

Miasto Tiwanaku było stolicą potężnego państwa prekolumbijskiego, panującego nad szeroką strefą południowych Andów i poza nią, którego świetność przypadła pomiędzy 500 i 900 n.e. Ruiny zabytków świadczą o kulturalnym i politycznym znaczeniu tej cywilizacji, która zdecydowanie odróżnia się od innych prekolumbijskich państw Ameryk.

Qhapaq Ñan, sieć dróg w Andach
(Kryt. II, III, IV, VI / 2014)
Argentyna, Boliwia, Chile, Ekwador, Kolumbia, Peru

Rozległa sieć dróg służących komunikacji, wymianie handlowej i celom obronnym liczy ponad 30 tys. km. Drogi budowali Inkowie na przestrzeni kilku stuleci, częściowo opierając się na infrastrukturze preinkaskiej. Ta niezwykła sieć dróg biegnie w jednym z najtrudniej dostępnych regionów świata. Łączy zaśnieżone szczyty Andów (o wysokości ponad 6 tys. m.) z wybrzeżem, przebiega przez wilgotne lasy tropikalne, żyzne doliny i pustynie. System dróg osiągnął największy zasięg w XV w., przecinając Andy wzdłuż i wszerz. Wpis obejmuje 273 pojedyncze miejsca, leżące wzdłuż dróg o łącznej długości ponad 6 tys. km. Wybrano je jako ilustrację dokonań architektonicznych, technologicznych, politycznych i społecznych, a także jako przykłady związanej z systemem dróg infrastruktury służącej wymianie handlowej, zakwaterowaniu, magazynowaniu towarów i kultowi religijnemu.