Strona głównaMapa stronySkrzynka kontaktowaPodgląd wydruku
  • UNESCO
  • Polski Komitet ds. UNESCO
  • Pytanie-odpowiedź
  • Regulamin przyznawania patronatu PK ds. UNESCO
  • Edukacja
  • Kultura
    • Dziedzictwo kulturowe
    • Różnorodność kulturowa
    • Dialog międzykulturowy
    • Letnia szkoła konserwatorów w Zamościu
  • Komunikacja i informacja
  • Nauka
  • Edukacja dla Wszystkich
  • Człowiek i Biosfera (MAB)
  • Geoparki
  • Dialog euro-arabski
  • Pamięć Świata
  • Sieć Katedr UNESCO
  • Sieć Miast Kreatywnych
  • Stypendia i staże
  • Światowe Dziedzictwo
  • Szkoły Stowarzyszone
  • Zrównoważony Rozwój
  • Biblioteka wirtualna
  • Partnerzy
  • Instrumentarium prawne
  • Informacja na temat przetwarzania danych osobowych
  • Deklaracja dostępności
      jesteś tu:  Strona główna » Kultura » Dziedzictwo kulturowe » Światowe Dziedzictwo » Lista Światowego Dziedzictwa » Ameryka Łacińska

Boliwia

Miasto Potosi (Kryt. II, IV, VI / 1987)

W XVI w. Potosi było uważane za największy kompleks przemysłowy na świecie. Wydobycie srebra odbywało się z wykorzystaniem serii młynów wodnych. Dzisiejszy zespół obejmuje zabytki przemysłowe Cerro Rico, do których woda doprowadzana jest skomplikowanym systemem akweduktów i sztucznych jezior, miasto kolonialne z zabytkami, takimi jak mennica (Casa de la Moneda) i kościół San Lorenzo, z rezydencjami arystokratycznymi i z dzielnicami robotniczymi barrios mitayos.

Misje jezuickie na terenie zamieszkałym przez Chiquitos (Kryt. IV, V / 1990)

W latach 1696-1760 jezuici założyli sześć zespołów reducciones (misji osadniczych zchrystianizowanych Indian), zainspirowanych „miastami idealnymi” XVI-wiecznych filozofów, w których architektura katolicka miesza się z tradycją lokalną. Obecnie San Francisco Javier, Concepción, Santa Ana, San Miguel, San Rafael i San José, stanowią żywe dziedzictwo na dawnym terytorium Indian Chiquitos.

Zabytkowe miasto Sucre (Kryt. IV / 1991)

Sucre, pierwsza stolica Boliwii, została założona przez Hiszpanów w pierwszej połowie XVI w. Liczne, dobrze zachowane budowle sakralne, takie jak San Lazaro, San Francisco i Santo Domingo, stanowią przykład architektonicznego przemieszania tradycji lokalnych i stylów przeniesionych z Europy.

Fort Samaipata (Kryt. II, III / 1998)

Obszar wykopalisk archeologicznych w Samaipata składa się z dwóch części: wzgórza, które z licznymi rytami naskalnymi stanowiło prawdopodobnie ośrodek ceremonialny dawnego miasta (XIV-XVI w.) oraz strefy leżącej na południe od wzgórza, która była dzielnicą administracyjną i mieszkalną. Wielka rzeźbiona skała Samaipata, górująca nad położonym w dole miastem, stanowi unikalne świadectwo tradycji i wierzeń prekolumbijskich, nie mającej sobie równych na kontynencie amerykańskim.

Park Narodowy Noel Kempff Mercado (Kryt. IX, X / 2000)

Park Narodowy Noel Kempff Mercado jest jednym z największych (1 523 tys. ha) i dziewiczych parków dorzecza Amazonii. Położony jest na wysokości od 200 do 1000 m n.p.m. i składa się z różnorodnych środowisk naturalnych; od wiecznie zielonych lasów amazońskich w wyższych partiach, do sawanny i lasów Cerrado. Park stanowi przykład historii ewolucji na przestrzeni przeszło miliarda lat począwszy od ery prekambryjskiej. Zamieszkują go liczne, zagrożone lub ginące w skali światowej gatunki wielkich kręgowców, występuje tam około 4 tys. gatunków flory oraz przeszło 600 gatunków ptaków.

Tiwanaku: ośrodek duchowy i polityczny kultury Tiwanaku (Kryt. III, IV / 2000)

Miasto Tiwanaku było stolicą potężnego państwa prekolumbijskiego, panującego nad szeroką strefą południowych Andów i poza nią, którego świetność przypadła pomiędzy 500 i 900 n.e. Ruiny zabytków świadczą o kulturalnym i politycznym znaczeniu tej cywilizacji, która zdecydowanie odróżnia się od innych prekolumbijskich państw Ameryk.

Qhapaq Ñan, sieć dróg w Andach
(Kryt. II, III, IV, VI / 2014)
Argentyna, Boliwia, Chile, Ekwador, Kolumbia, Peru

Rozległa sieć dróg służących komunikacji, wymianie handlowej i celom obronnym liczy ponad 30 tys. km. Drogi budowali Inkowie na przestrzeni kilku stuleci, częściowo opierając się na infrastrukturze preinkaskiej. Ta niezwykła sieć dróg biegnie w jednym z najtrudniej dostępnych regionów świata. Łączy zaśnieżone szczyty Andów (o wysokości ponad 6 tys. m.) z wybrzeżem, przebiega przez wilgotne lasy tropikalne, żyzne doliny i pustynie. System dróg osiągnął największy zasięg w XV w., przecinając Andy wzdłuż i wszerz. Wpis obejmuje 273 pojedyncze miejsca, leżące wzdłuż dróg o łącznej długości ponad 6 tys. km. Wybrano je jako ilustrację dokonań architektonicznych, technologicznych, politycznych i społecznych, a także jako przykłady związanej z systemem dróg infrastruktury służącej wymianie handlowej, zakwaterowaniu, magazynowaniu towarów i kultowi religijnemu.

  • Światowe Dziedzictwo
    • Konwencja
    • Znak światowego dziedzictwa
    • Lista Światowego Dziedzictwa
      • Afryka
      • Ameryka Łacińska
      • Azja i Oceania
      • Europa i Ameryka Północna
      • Kraje arabskie
    • Kryteria
    • Procedura wpisu
      • Plan zarządzania
    • Polskie obiekty
    • Dziedzictwo zagrożone
    • Swiatowe Dziedzictwo w Rękach Młodzieży
  • Dziedzictwo materialne
    • Akcje ratowania zabytków
    • Konwencje i rekomendacje
  • Dziedzictwo niematerialne
    • Konwencja
    • Zasady etyczne
    • Listy Dziedzictwa Niematerialnego
      • Afryka
      • Ameryka Łacińska
      • Azja i Oceania
      • Europa i Ameryka Północna
      • Kraje arabskie
      • Wpisy 2008
      • Wpisy 2009
      • Wpisy 2010
      • Wpisy 2011
      • Wpisy 2012
      • Wpisy 2013
      • Wpisy 2014
      • Wpisy 2015
      • Wpisy 2017
      • Wpisy 2016
      • Wpisy 2018
      • Wpisy 2019
      • Wpisy 2020
      • Wpisy 2021
      • Wpisy 2022
      • Lista elementów dziedzictwa wymagających pilnej ochrony
      • Lista reprezentatywna niematerialnego dziedzictwa ludzkości
      • Rejestr dobrych praktyk
      • Krajowa lista
© Polski Komitet ds. UNESCO wykonanie strony www magprojekt, CMS