Syria

Stare miasto Damaszku (Kryt. I, II, III, IV, VI / 1979)

Damaszek, założony w III tysiącleciu p.n.e., jest jednym z najstarszych miast Bliskiego Wschodu. W średniowieczu miasto stanowiło ośrodek kwitnącego rzemiosła wyrabiającego miecze i koronki. Wielki meczet Umajjadów, zbudowany w VIII w. na miejscu sanktuarium assyryjskiego, jest jednym z najwspanialszych spośród 125 zabytków, pochodzących z różnych okresów historii Damaszku.

Dawne miasto Bosra (Kryt. I, III, VI / 1980)

Bosra, dawna stolica prowincji rzymskiej Arabii i ważny etap na dawnym szlaku karawan udających się do Mekki, zachowała - wewnątrz potężnych murów - wspaniały teatr rzymski z II w., ruiny wczesnochrześcijańskie oraz kilka meczetów.

Ruiny Palmyry (Kryt. I, II, IV / 1980)

W Palmyrze, oazie na Pustyni Syryjskiej położonej na północny-wschód od Damaszku, znajdują się monumentalne ruiny wielkiego miasta, jednego z najważniejszych ośrodków kulturalnych starożytności. Sztuka i architektura Palmyry, leżącej na skrzyżowaniu kilku cywilizacji, w I i II w. n.e. łączyła technikę grecko-rzymską, tradycje lokalne oraz wpływy perskie.

Dawne miasto Aleppo (Halab) (Kryt. III, IV / 1986)

Od II tysiąclecia p.n.e. Aleppo, położone na skrzyżowaniu kilku szlaków handlowych, było kolejno rządzone przez Hetytów, Asyryjczyków, Arabów, Mongołów, Mameluków oraz Ottomanów. XIII-wieczna cytadela, XII-wieczny wielki meczet, kilka medres, pałaców, karawanserajów i XVII-wiecznych łaźni nadaje tkance miejskiej Aleppo unikalny i harmonijny charakter, coraz bardziej zagrożony przeludnieniem.

Crac des Chevaliers i Qal’at Salah El-Din (Kryt. II, IV /2006)

Obie budowle stanowią doskonały przykład wzajemnego przenikania się wpływów kulturowych, dokumentując jednocześnie rozwój architektury obronnej na Bliskim Wschodzie w okresie wypraw krzyżowych (XI – XIII w.). Crac des Chevaliers (Zamek Rycerzy) zbudowany został przez Szpitalników Zakonu Świętego Jana z Jerozolimy w latach 1142-1271. Łącznie z elementami dobudowanymi pod koniec XIII wieku przez Mameluków, budowla stanowi dziś jeden z najlepiej zachowanych przykładów zamków krzyżowców na świecie. Może być także uznana za archetyp zamków średniowiecznych. W obrębie Crac des Chevaliers znajduje się osiem okrągłych baszt wzniesionych przez Szpitalników oraz potężna kwadratowa wieża dobudowana przez Mameluków. Podobnie Qal’at Salah El-Din (Forteca Saladyna), choć częściowo zniszczona, wciąż stanowi wyjątkowy przykład tego typu fortyfikacji, zarówno ze względu na jakość zachowanej konstrukcji, jak i na wartość stratygraficzną obiektu. Zachowały się w nim ślady bizantyjskich początków z X wieku, przekształceń dokonanych w XII w. przez Franków, oraz fortyfikacji dobudowanych przez dynastię Ajjubidów od końca XII do połowy XIII wieku.

Starożytne osady na północy Syrii (Kryt. III, IV, V /2011)

Obiekt obejmujący ok. 40 miejscowości w północno-zachodniej Syrii w ośmiu zgrupowaniach, stanowi znakomite świadectwo osadnictwa wiejskiego w późnym okresie starożytnym oraz w czasach bizantyjskich. W miejscowościach pochodzących z okresu od I do VII w., opuszczonych w okresie od VIII do X w., bardzo dobrze zachował się krajobraz i architektoniczne pozostałości zabudowań mieszkalnych, pogańskich świątyń, kościołów, wspólnych zbiorników na wodę, term itp. Reliktowy krajobraz kulturowy ilustruje przejście od świata pogańskiego Imperium Rzymskiego do świata bizantyjskiego chrześcijaństwa. Zabytki będące świadectwem stosowania technik hydraulicznych, murki graniczne oraz rzymskie podziały działek obrazują wysoki poziom rozwoju rolnictwa na tym terenie.