Palestyna

Miejsce narodzin Chrystusa: Bazylika Narodzenia Pańskiego i szlak pielgrzymkowy w Betlejem

(Kryt. IV, VI / 2012)

Betlejem, położone 10 km na południe od Jerozolimy, od II wieku n.e. jest uważane przez chrześcijan za miejsce narodzin Chrystusa. Pierwszy kościół ukończono tu w 339 r. n.e. W świątyni, która stanęła na jego miejscu po pożarze w VI w., zachowały się mozaiki podłogowe z oryginalnej budowli. W miejscu tym znajdują się również rzymskokatolickie, greckokatolickie, franciszkańskie i ormiańskie klasztory i kościoły, a także dzwonnice, tarasowe ogrody i szlak pielgrzymkowy.

Palestyna: kraj oliwek i wina – krajobraz kulturowy południowej Jerozolimy, Battir

(Kryt. IV, V / 2014)

Obszar wpisany leży w odległości kilku kilometrów od Jerozolimy, w kierunku południowo-wschodnim, między Nablusem i Hebronem. Górzysty krajobraz w pobliżu wioski Battir obejmuje szereg terenów uprawnych znanych pod nazwą widian z charakterystycznymi kamienistymi tarasami. Niektóre z nich są nawadniane i przeznaczone pod uprawę warzyw i owoców, a na pozostałych rosną drzewa oliwne i winorośl. Rozwój upraw tarasowych w tak górzystym terenie jest możliwy dzięki systemowi kanałów zasilanych przez podziemne źródła. Mieszkańcy pobliskiej osady Battir dzielą się wodą dostarczaną przez sieć kanałów w sposób przyjęty od pokoleń.

Stare Miasto w Hebronie / Al-Khalil

(Kryt. II, IV, VI / 2017)

Używanie jako budulca miejscowego wapienia za panowania mameluków w latach 1250-1517 miało wpływ na wygląd miasta Hebron (Al-Khalil). Miasto słynie z meczetu Al-Ibrahimi/Grobowca Patriarchów, którego zabudowania wraz z murem obronnym powstały w I wieku n.e. dla osłonięcia miejsca pochówku patriarchy Abrahama/Ibrahima i jego rodziny. Obiekt stał się ważnym miejscem pielgrzymek dla trzech monoteistycznych religii; judaizmu, islamu i chrześcijaństwa. Miasto powstało na skrzyżowaniu szlaków handlowych pomiędzy Palestyną, Synajem, Wschodnią Jordanią a północnym rejonem Półwyspu Arabskiego. Za panowania Imperium Osmańskiego (1517-1917) rozbudowało się poprzez zajęcie okolicznych terenów, liczne dobudowy i nadbudowę domów o kolejne kondygnacje, ale ta część Hebronu, która powstała za panowania mameluków, zachowała hierarchiczny układ dzielnic, oparty na podziałach etnicznych, religijnych i zawodowych, a domy – układ pomieszczeń oparty na tym trójpodziale.

Starożytne Jerycho/Tell es-Sultan

(Kryt. III, IV/ 2023)

Wpis obejmuje tell (wzgórze) o owalnym kształcie, kryjący w sobie pokłady z czasów pradziejowych, zaświadczające o działalności człowieka oraz pobliskie stałe źródło Aïn es-Sultan. Od IX do XIII tysiąclecia p.n.e. dzięki żyznym glebom oazy i dostępności wody mogła tu istnieć stała osada. Odkryte czaszki i zabytki mówią o zwyczajach ludności epoki neolitu związanych z kultem religijnym, a materiał archeologiczny z wczesnej epoki brązu świadczy o planowaniu urbanistycznym. Pozostałości pochodzące ze środkowej epoki brązu wskazują na istnienie w tym miejscu dużego kananejskiego miasta-państwa o zróżnicowanej strukturze społecznej.

Klasztor Świętego Hilariona/Tell Umm Amer

(Kryt. II, III, VI)

Od 2024 r. na Liście światowego dziedzictwa w zagrożeniu.