Strona głównaMapa stronySkrzynka kontaktowaPodgląd wydruku
  • UNESCO
  • Polski Komitet ds. UNESCO
  • Pytanie-odpowiedź
  • Regulamin przyznawania patronatu PK ds. UNESCO
  • Edukacja
  • Kultura
    • Dziedzictwo kulturowe
    • Różnorodność kulturowa
    • Dialog międzykulturowy
    • Letnia szkoła konserwatorów w Zamościu
  • Komunikacja i informacja
  • Nauka
  • Edukacja dla Wszystkich
  • Człowiek i Biosfera (MAB)
  • Geoparki
  • Dialog euro-arabski
  • Pamięć Świata
  • Sieć Katedr UNESCO
  • Sieć Miast Kreatywnych
  • Stypendia i staże
  • Światowe Dziedzictwo
  • Szkoły Stowarzyszone
  • Zrównoważony Rozwój
  • Biblioteka wirtualna
  • Partnerzy
  • Instrumentarium prawne
  • Informacja na temat przetwarzania danych osobowych
  • Deklaracja dostępności
      jesteś tu:  Strona główna » Kultura » Dziedzictwo kulturowe » Dziedzictwo niematerialne » Listy Dziedzictwa Niematerialnego » Afryka

Republika Zielonego Przylądka

Morna, praktyka muzyczna z Wysp Zielonego Przylądka
Kraj(e) członkowski(e):
Republika Zielonego Przylądka

Wpis na Listę reprezentatywną niematerialnego dziedzictwa kulturowego ludzkości w 2019 r.

Morna to tradycyjna dla Wysp Zielonego Przylądka praktyka muzyczna i choreograficzna z akompaniamentem instrumentalnym, na którą składają się śpiew, muzyka, poezja i taniec. Może być śpiewana lub tylko grana, głównie na chordofonach: gitarze, skrzypcach, gitarze dziesięciostrunowej, zastąpionej w XX wieku przez cavaquinho, oraz na ukulele. Ostatnio do zestawu instrumentów akompaniujących wprowadzono kilka kolejnych, takich jak fortepian, perkusja i kontrabas, jednakże to gitara pozostaje najważniejsza. Tekst bywa improwizowany, a najczęściej poruszane tematy to: miłość, odejście, rozstanie, pojednanie, tęsknota, ocean i ojczyzna. W przeszłości liryczne utwory śpiewane były również w języku portugalskim, obecnie teksty tworzone są głównie w odmianach języka kreolskiego, występujących na Wyspach Zielonego Przylądka. Depozytariusze i praktycy tego elementu dziedzictwa to przede wszystkim instrumentaliści, pieśniarze, poeci i kompozytorzy, którzy upowszechniają i przekazują tę praktykę kulturową młodszym pokoleniom. Obecnie powstają również ośrodki nauczania poświęcone tej formie dziedzictwa, a jako gatunek morna jest również praktykowana przez grupy formalne. Stała się nieodłącznym elementem życia społecznego i kulturalnego Wysp Zielonego Przylądka, ponieważ towarzyszy kluczowym wydarzeniom w życiu mieszkańców, takim jak wesela, chrzciny i zjazdy rodzinne. Przekaz tradycyjnej wiedzy odbywa się także poprzez warsztaty, programy radiowe, występy, festiwale oraz konkurs muzyczny „Todo Mundo Canta” (Wszyscy śpiewają), w którym biorą udział wszystkie Wyspy Zielonego Przylądka.

© 2019 tłumaczenia na język polski: Polski Komitet ds. UNESCO

  • Światowe Dziedzictwo
    • Konwencja
    • Znak światowego dziedzictwa
    • Lista Światowego Dziedzictwa
      • Afryka
      • Ameryka Łacińska
      • Azja i Oceania
      • Europa i Ameryka Północna
      • Kraje arabskie
    • Kryteria
    • Procedura wpisu
      • Plan zarządzania
    • Polskie obiekty
    • Dziedzictwo zagrożone
    • Swiatowe Dziedzictwo w Rękach Młodzieży
  • Dziedzictwo materialne
    • Akcje ratowania zabytków
    • Konwencje i rekomendacje
  • Dziedzictwo niematerialne
    • Konwencja
    • Zasady etyczne
    • Listy Dziedzictwa Niematerialnego
      • Afryka
      • Ameryka Łacińska
      • Azja i Oceania
      • Europa i Ameryka Północna
      • Kraje arabskie
      • Wpisy 2008
      • Wpisy 2009
      • Wpisy 2010
      • Wpisy 2011
      • Wpisy 2012
      • Wpisy 2013
      • Wpisy 2014
      • Wpisy 2015
      • Wpisy 2017
      • Wpisy 2016
      • Wpisy 2018
      • Wpisy 2019
      • Wpisy 2020
      • Wpisy 2021
      • Wpisy 2022
      • Lista elementów dziedzictwa wymagających pilnej ochrony
      • Lista reprezentatywna niematerialnego dziedzictwa ludzkości
      • Rejestr dobrych praktyk
      • Krajowa lista
© Polski Komitet ds. UNESCO wykonanie strony www magprojekt, CMS