Strona głównaMapa stronySkrzynka kontaktowaPodgląd wydruku
  • UNESCO
  • Polski Komitet ds. UNESCO
  • Pytanie-odpowiedź
  • Regulamin przyznawania patronatu PK ds. UNESCO
  • Edukacja
  • Kultura
    • Dziedzictwo kulturowe
    • Różnorodność kulturowa
    • Dialog międzykulturowy
    • Letnia szkoła konserwatorów w Zamościu
  • Komunikacja i informacja
  • Nauka
  • Edukacja dla Wszystkich
  • Człowiek i Biosfera (MAB)
  • Geoparki
  • Dialog euro-arabski
  • Pamięć Świata
  • Sieć Katedr UNESCO
  • Sieć Miast Kreatywnych
  • Stypendia i staże
  • Światowe Dziedzictwo
  • Szkoły Stowarzyszone
  • Zrównoważony Rozwój
  • Biblioteka wirtualna
  • Partnerzy
  • Instrumentarium prawne
  • Informacja na temat przetwarzania danych osobowych
  • Deklaracja dostępności
      jesteś tu:  Strona główna » Kultura » Dziedzictwo kulturowe » Światowe Dziedzictwo » Lista Światowego Dziedzictwa » Azja i Oceania

Bangladesz

Zabytkowe miasto meczetów Bagherhat (Kryt. IV / 1985)

Zabytkowe miasto, położone na przedmieściach Bagherhatu u zbiegu Gangesu i Brahmaputry, zostało założone w XV w. przez tureckiego generała Uług Chana Dżahana i znane było pod nazwą Kalifabadu. Zachowana infrastruktura świadczy o dużych umiejętnościach technicznych jego budowniczych. W mieście znajduje się imponująca ilość meczetów i dawnych zabytków muzułmańskich, zbudowanych w większości z cegły.

Ruiny buddyjskiej wihary w Paharpur (Kryt. I, II, VI / 1985)

Zespół znany pod nazwą Somapura Mahvira („wielki klasztor”) stanowi świadectwo rozkwitu buddyzmu mahajana w Bengalu począwszy od VII w. Do XII w. był on znaczącym ośrodkiem intelektualnym. Ze względu na plan, doskonale dostosowany do funkcji religijnej, miasto-klasztor w Paharpur stanowi jedyne w swoim rodzaju osiągnięcie artystyczne, które dzięki prostocie i harmonii linii oraz obfitości dekoracji rzeźbiarskiej, wpłynęło na architekturę buddyjską całego regionu aż po Kambodżę.

Region Sundarban (Kryt. IX, X / 1997)

Lasy namorzynowe regionu Sundarban, jedne z największych tego typu na świecie (140 tys. ha), porastają deltę Gangesu, Brahmaputry i Meghny w Zatoce Bengalskiej. Obszar ten graniczy z indyjską częścią Sundarban, wpisaną na Listę Światowego Dziedzictwa w 1987 r. Cały obszar przecina pływowa sieć wodna, tworząca mielizny i wysepki lasów namorzynowych, co stanowi doskonały przykład nieustannych procesów geologicznych. Sundarban słynie również z obfitej fauny, na którą składa się 260 gatunków ptaków, tygrysy bengalskie oraz inne zagrożone gatunki, takie jak krokodyle morskie i pytony indyjskie.

  • Światowe Dziedzictwo
    • Konwencja
    • Znak światowego dziedzictwa
    • Lista Światowego Dziedzictwa
      • Afryka
      • Ameryka Łacińska
      • Azja i Oceania
      • Europa i Ameryka Północna
      • Kraje arabskie
    • Kryteria
    • Procedura wpisu
      • Plan zarządzania
    • Polskie obiekty
    • Dziedzictwo zagrożone
    • Swiatowe Dziedzictwo w Rękach Młodzieży
  • Dziedzictwo materialne
    • Akcje ratowania zabytków
    • Konwencje i rekomendacje
  • Dziedzictwo niematerialne
    • Konwencja
    • Zasady etyczne
    • Listy Dziedzictwa Niematerialnego
      • Afryka
      • Ameryka Łacińska
      • Azja i Oceania
      • Europa i Ameryka Północna
      • Kraje arabskie
      • Wpisy 2008
      • Wpisy 2009
      • Wpisy 2010
      • Wpisy 2011
      • Wpisy 2012
      • Wpisy 2013
      • Wpisy 2014
      • Wpisy 2015
      • Wpisy 2017
      • Wpisy 2016
      • Wpisy 2018
      • Wpisy 2019
      • Wpisy 2020
      • Wpisy 2021
      • Wpisy 2022
      • Lista elementów dziedzictwa wymagających pilnej ochrony
      • Lista reprezentatywna niematerialnego dziedzictwa ludzkości
      • Rejestr dobrych praktyk
      • Krajowa lista
© Polski Komitet ds. UNESCO wykonanie strony www magprojekt, CMS