edUKacja i ochroNa zabYtKów 1 1 2 jako zasadnicze uzasadnienie ich działań. Tak więc edukacja w tym zakresie (użycia i wyjaśnienia pojęcia interesu społecznego) powinna objąć zarówno konserwatorów, jak i społeczeństwo. Drugim problemem związanym z budowaniem świadomości społecznej jest kwestia form działania konserwatorskiego. Oczywiście nie ma potrzeby ani możliwości, by szeroko rozpowszechniać informacje na temat zasad konserwacji zabytków – jest to wiedza potrzebna tylko specjalistom. Konieczne jest jednak informowanie społeczeństwa o związku pomiędzy formą zachowania zabytku a jego wartością. W szerokim procesie edukowania społeczeństwa – obejmującym trzy wymienione na początku artykułu obszary – musi być przekazany komunikat, że zabytek powinien być zachowywany w autentycznej postaci. Można to zrobić na przykładach, pokazując wartość autentycznej substancji i autentycznej formy. Pojęcie autentyzmu w odniesieniu do zabytku może się wydawać nieco abstrakcyjne do rozpowszechnienia w masowym przekazie. W tym celu można jednak sięgnąć do analogii, które funkcjonują we współczesnym obiegu kulturowym. Na przykład młode pokolenie rozumie i ceni wartość oryginalnych (czyli autentycznych) wyrobów, które reprezentują cenione marki; „podróbki” są więc symbolem braku wartości. Z kolei w kręgach tradycjonalistów można odwołać się do kultu relikwii, których wartość również wynika przede wszystkim z ich autentyzmu (wartość relikwii była zapewne elementem kształtującym doktrynę konserwatorską). Tego typu analogie mogą ułatwić przejście do świata współczesnych – i tym samym zrozumiałych – pojęć. Dzięki temu narracja o zabytkach może być zrozumiała, a nawet przekonująca. Podjęcie tego problemu jest niezwykle ważne dla współczesnego konserwatorstwa, gdyż tradycyjne formy ochrony zabytków napotykają coraz większe niezrozumienie. Coraz powszechniejsze jest oczekiwanie, że obiekt zabytkowy może (i powinien) spełniać współczesne standardy. Powinien być kompletny, funkcjonalny, odpowiadać obecnej estetyce, być energooszczędny, ekologiczny, spełniać obecne normy techniczne i użytkowe. Oczywiście w wielu przepadkach jest możliwe doprowadzenie zabytku do takich wymagań, jednak oznacza to zniszczenie jego autentyzmu – wartości historycznej, artystycznej, dokumentalnej. Zabytek tak traktowany zostaje sprowadzony do