references
112 O B E C N A
SYTUACJA PRAWNA W ZAKRESIE OCHRONY I ZARZĄDZANIA...
doszło w wyniku spełnienia podpunktu tego artykułu, stwierdzającego, że sygnatariusze zobowiązują się wymagać od swoich obywateli i kapitanów swojej bandery informowania o odkryciach podwodnego dziedzictwa kulturowego. Właśnie takie osoby z Instytutu Morskiego poinformowały nasze Muzeum o dokonanym odkryciu, a firma Generpol, zlecająca badanie dna Bałtyku pod siłownie wiatrowe, sfinansowała wydobycie. Punkty 3 i 4 artykułu 9 nakładają na sygnatariusza obowiązek informowania Dyrektora Generalnego UNESCO o odkryciach podwodnego dziedzictwa kulturowego i o podjętych działaniach, a Dyrektor Generalny zobowiązany jest poinformować o tym wszystkich sygnatariuszy konwencji. Artykuł 10 dotyczy ochrony podwodnego dziedzictwa kulturowego w wyłącznej strefie ekonomicznej i na szelfie kontynentalnym. Już w punkcie 1 uznawane jest prawo sygnatariusza do udzielania „wszelkich zezwoleń na działania nakierowane na obiekty podwodnego dziedzictwa kulturalnego spoczywające w wodach wyłącznej strefy ekonomicznej lub na szelfie kontynentalnym, które mogą być wydawane jedynie pod warunkiem, że nie naruszają niniejszego artykułu”. Procedury takie mają już w Polsce miejsce – zainteresowany występuje z wnioskiem do Urzędu Morskiego, ten zaś kieruje sprawę do zaopiniowania do CMM, które wysyła opinię do Pomorskiego Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków i do Urzędu Morskiego. Problemem jest jednak nadzór nad przestrzeganiem przez wnioskodawcę zasad postępowania na uznanym za zabytek obiekcie. Tym samym, tak jak stanowi punkt 2, „Państwo Strona, w którego wyłącznej strefie ekonomicznej znajduje się obiekt podwodnego dziedzictwa kulturowego ma prawo zakazać lub zezwolić na działanie na rzeczony obiekt, aby zapobiec naruszeniom własnego prawa suwerena oraz własnej jurysdykcji”. Zdarza się jednak, że takiego zezwolenia na składany wniosek się nie udziela. Co więcej, Urząd Morski w Gdyni dysponuje opracowanym przez CMM wykazem podwodnych stanowisk szczególnie chronionych, na odwiedzanie których nie wyraża się zgody. Artykuły 11, 12 i 13 konwencji wybiegają znacznie poza obecnie występujące na polskich wodach problemy, natomiast artykuł 14 ma szczególne znaczenie, gdyż stanowi o „zapobieganiu wwozowi, obrotowi
