references
ZALECENIA DOTYCZĄCE WDROŻENIA PRAWODAWSTWA UNESCO...
231
„Zasad techniki prawodawczej”, które dotyczą metodyki opracowywania projektu aktu prawnego. Stanowią one, że w przypadku podjęcia decyzji o przygotowaniu projektu ustawy, należy: 1. zapoznać się z dotychczasowym stanem prawnym, w tym z obowiązującymi ustawami, umowami międzynarodowymi, którymi Rzeczpospolita Polska jest związana, prawodawstwem organizacji i organów międzynarodowych, których Rzeczpospolita Polska jest członkiem, oraz prawem Unii Europejskiej, obowiązującym w regulowanej dziedzinie; 2. ustalić skutki dotychczasowych uregulowań prawnych obowiązujących w danej dziedzinie; 3. określić cele, jakie zamierza się osiągnąć przez wydanie nowej ustawy; 4. ustalić alternatywne rozwiązania prawne, które mogą skutecznie służyć osiągnięciu założonych celów; 5. sformułować prognozy podstawowych i ubocznych skutków rozważanych alternatywnych rozwiązań prawnych, w tym ich wpływ na system prawa; 6. określić skutki finansowe poszczególnych alternatywnych rozwiązań prawnych oraz ustalić źródła ich pokrycia; 7. dokonać wyboru optymalnego w danych warunkach rozwiązania prawnego. Przystąpienie do prac nad projektem zmian legislacyjnych zgodnie z Rozporządzeniem wymaga w pierwszej kolejności zapoznania się z dotychczasowym stanem prawnym, w tym z obowiązującymi ustawami, umowami międzynarodowymi, którymi Rzeczpospolita Polska jest związana, prawodawstwem organizacji i organów międzynarodowych, których Rzeczpospolita Polska jest członkiem, oraz prawem Unii Europejskiej, obowiązującym w regulowanej dziedzinie. Nieuwzględnienie wiążącego Polskę prawodawstwa UNESCO stanowiłoby naruszenie jednej z podstawowych zasad techniki prawodawczej. Chodzi tu zarówno o konkretne zobowiązania, jakie wynikają z Konwencji i wymagają wdrożenia do polskiego porządku prawnego, jak i zasad oraz ducha tych Konwencji (które powinny być uwzględnione na kolejnych etapach prac, a więc przy określaniu celów, jakie nowe przepisy miałyby osiągać). Tylko rzetelne zapoznanie się z dotychczasowym stanem prawnym umożliwia stworzenie aktu prawnego, który będzie skuteczny, mający realny wpływ na zachowanie i ochronę, a także nie będzie sprzeczny z innymi aktami i nie będzie powtarzał przepisów zawartych w innych aktach (zob. § 4 Rozporządzenia). Jednocześnie należy mieć na względzie, że dorobek UNESCO (tak Konwencje, jak i akty o cha-
