references
I S T O TA D Z I E D Z I C T W A N I E M AT E R I A L N E G O W R O Z U M I E N I U K O N W E N C J I U N E S C O . . .
61
Leszek Kolankiewicz Istota dziedzictwa niematerialnego w rozumieniu Konwencji UNESCO z 2003 roku
1
W
nazwie „niematerialne dziedzictwo kulturowe”, będącej polskim tłumaczeniem terminu występującego w Konwencji
UNESCO sporządzonej w Paryżu 17 października 2003 roku jako Convention for the Safeguarding of the Intangible Cultural Heritage1, najbardziej problematyczny jest wyraz „niematerialne”. Jak wiele przymiotników z przedrostkiem „nie-” (będącym odpowiednikiem łacińskiego prefiksu in- / im-2), oznacza on zwykłe zaprzeczenie – nieistnienie, nieprzejawianie się – cechy oznaczonej przez przymiotnik podstawowy, w tym przypadku przez wyraz „materialne”. „Niematerialne” więc to tyle, co ‘niebędące materią, niezłożone
1
Dz. U. 2011, Nr 172, poz. 1018: Konwencja UNESCO w sprawie ochrony niema-
terialnego dziedzictwa kulturowego, sporządzona w Paryżu dnia 17 października 2003 r.: http://isap.sejm.gov.pl/DetailsServlet?id=WDU20111721018. Dalej odsyłacze do polskiego brzmienia Konwencji uproszczone – przez podanie w tekście głównym numeru odpowiedniego artykułu.
2
Wywodzącego się od praindoeuropejskiego prefiksu przeczącego *n -, od któ̥
rego pochodzi też sanskryckie i greckie a(n)-, występujące na przykład w przymiotniku ἄϋλος, ‘niematerialny’, czy w wyrazach ἀοράτος, ‘niewidzialny’, i τὰ ἀόρατα, ‘(rzeczy) niewidzialne’, pojawiających się w przypisie 6. do tego artykułu.
