references
W D R O Ż E N I E P R AW O DAW S T WA U N E S C O D O P O LS K I E G O P O R Z Ą D K U . . .
195
i przyrodniczego oraz promowanie i wzmacnianie wartości kulturowych i edukacyjnych tego dziedzictwa jako fundamentu działań ochronnych. Ważną rolę pełnią tu organizacje społeczne, wspomagające władze państwowe i lokalne w wykorzystywaniu ich prerogatyw odnoszących się do ochrony. Wskazuje się również na duże znaczenie dla działań ochronnych współpracy międzynarodowej, która może mieć następujące formy: a) „wymiana informacji oraz wydawnictw naukowych i technicznych, b) organizowanie seminariów i pracy zespołów zajmujących się określonymi tematami, c) przyznawanie stypendiów na studia i wyjazdy zagraniczne kadry naukowej, technicznej i administracyjnej, a także subwencji na wyposażenie, d) przyznawanie ułatwień w zakresie szkoleń naukowych i technicznych za granicą poprzez kierowanie młodych naukowców i techników do udziału w pracach architektonicznych, wykopaliskach i programach ochrony miejsc przyrodniczych, e) koordynowanie, w ramach grupy państw członkowskich, szeroko zakrojonych przedsięwzięć dotyczących prac konserwatorskich, wykopalisk archeologicznych, prac w zakresie restauracji i rewaloryzacji obiektów, w celu upowszechniania nabytych doświadczeń30”. Zalecenie z 1972 roku przedstawia obraz krajowego systemu ochronnego, który został uznany za optymalny w oczach społeczności międzynarodowej. Prezentuje ono kompletny zespół standardów, jakim powinno odpowiadać ustawodawstwo krajowe. Z tego względu akt ten jest szczególnie istotny dla określenia kierunków przemian prawnej ochrony zabytków w Polsce, która w obecnym stanie nie odpowiada przedstawionym w nim standardom.
Zakończenie
Tworzenie prawa to działalność celowa. Warunkiem takiej działalności jest racjonalne wyznaczenie celów, a więc uwzględniające stan
30
Zob. W. Sieroszewski, Ochrona dóbr kultury..., s. 144.
