references
ZALECENIA DOTYCZĄCE WDROŻENIA PRAWODAWSTWA UNESCO...
241
Zgodnie z art. 11 Drugiego Protokołu każda ze Stron powinna przedłożyć Komitetowi ochrony dóbr kulturalnych w razie konfliktu zbrojnego, o którym mowa w art. 24 nin. Protokołu, wykaz dóbr kulturalnych, dla których zamierza wystąpić o przyznanie ochrony wzmocnionej. Po otrzymaniu wniosku o wpisanie na listę, Komitet powinien poinformować wszystkie Strony o tym wniosku. Strony mogą przedłożyć Komitetowi zastrzeżenia dotyczące tego wniosku w ciągu sześćdziesięciu dni. Zastrzeżenia te mogą być składane jedynie na podstawie kryteriów wymienionych w artykule 10. Przed podjęciem decyzji Komitet rozważy te zastrzeżenia, dając Stronie wnioskującej o wpisanie na listę realną możliwość ustosunkowania się do nich. Jeśli takie zastrzeżenia zostały przedłożone Komitetowi, to decyzje o wpisaniu na listę, niezależnie od treści artykułu 26, podejmowane są większością czterech piątych głosów członków Komitetu obecnych i głosujących. Ochrona wzmocniona jest przyznana przez Komitet dobru kulturalnemu z chwilą wpisania go na listę. Zgodnie z przyjętym w Drugim Protokole założeniem, zapewnia się nietykalność dóbr kulturalnych objętych ochroną wzmocnioną. Strony konfliktu zapewnią w związku z tym nietykalność dobrom kulturalnym objętym ochroną wzmocnioną poprzez powstrzymanie się od czynienia takich dóbr obiektem ataku i od jakiegokolwiek wykorzystywania takich dóbr lub ich bezpośredniego otoczenia dla wsparcia działań wojskowych. Wdrożenie przepisów dotyczących ochrony wzmocnionej wymaga wskazania obiektów, które miałyby zostać objęte tą ochroną. Rodzi to pytanie, w świetle obowiązującej konstrukcji systemu oraz form ochrony, o sposób i kryteria doboru dóbr kulturalnych z terytorium Polski, które miałyby zostać objęte ochroną wzmocnioną. Pamiętać należy, że chodzi o dziedzictwo kulturowe o największym znaczeniu dla ludzkości, które jest chronione na mocy odpowiednich krajowych środków prawnych i administracyjnych uznających jego wyjątkową wartość kulturowe i historyczną i zapewniających ochronę w najwyższym stopniu. Dodatkowo art. 15 Drugiego Protokołu wymaga wprowadzenia sankcji za poważne naruszenie niniejszego Protokołu. W szczególności art. 15 ust. 1 stanowi, że każda osoba popełnia przestępstwo w rozumieniu niniejszego Protokołu, jeżeli celowo i z naruszeniem Konwencji lub niniejszego Protokołu dopuszcza się któregokolwiek z następujących czynów: a) czyni celem ataku dobro kulturalne objęte ochroną wzmocnioną; b) wykorzystuje dobro kulturalne objęte ochroną wzmocnioną lub jego najbliższe otoczenie do wsparcia działań wojskowych;
