references
1 26 K R A J O B R A Z
K U L T U R O W O - P R Z Y R O D N I C Z Y. D E F I N I C J E I A S P E K T Y P R A W N E
zachowują i przekazują następnym pokoleniom takie dziedzictwo, a także do aktywnego włączania ich w zarządzanie nim”. Jak podkreśla H. Schreiber, komentatorka niniejszej Konwencji „wymienione w art. 15 konwencji grupy i jednostki są tożsame z kategorią podmiotów uwzględnionych w defi nicji NDZK wskazanej w art. 2 ust. 1 konwencji. Mają być więc one nie tylko istotnym elementem „twórczym” dla zakwalifi kowania elementów do [niematerialnego dziedzictwa kulturowego] oraz ich przekazania przyszłym pokoleniom, ale również powinny być one włączone w realizację zadań ochronnych oraz zarządzanie tym dziedzictwem”6. Konwencja z 2003 roku zobowiązuje Państwa-Strony do zapewnienia, aby niematerialne dziedzictwo kulturowe było chronione, uznawane, szanowane i promowane wśród społeczeństwa. Cele te mają być realizowane, w szczególności, poprzez programy mające na celu edukację, podnoszenie świadomości i upowszechnianie informacji, skierowane do ogółu społeczeństwa, przede wszystkim do młodzieży. Winny to być konkretne programy edukacyjne i szkoleniowe dla zainteresowanych wspólnot oraz grup, działania mające na celu rozwijanie potencjału w dziedzinie ochrony niematerialnego dziedzictwa kulturowego, zwłaszcza w zakresie zarządzania i badań naukowych, a także nieformalne działania służące przekazywaniu wiedzy. Zadania te są formą realizacji działań ochronnych, które mają na celu zapewnienie przetrwania niematerialnego dziedzictwa kulturowego, w tym jego identyfi kację, dokumentowanie, badanie, zachowanie, zabezpieczanie, promowanie, waloryzowanie i przekazywanie, w szczególności poprzez edukację formalną i nieformalną, jak również poprzez rewitalizację różnych aspektów tego dziedzictwa. Ochrona niematerialnego dziedzictwa zakłada wiodącą rolę społeczeństwa, a nie państwa, którego zadaniem jest jedynie wspieranie wspólnot i grup społecznych, a w niektórych przypadkach pojedynczych osób w celu tworzenia warunków dla przekazu międzypokoleniowego. Konwencja z 2003 roku wskazuje również na potrzebę zintegrowania ochrony materialnego i niematerialnego dziedzictwa
6 Schreiber H, [w:] Konwencje UNESCO w dziedzinie kultury. Komentarz, (red.) K. Zalasińska, LEX, 2014, s. 441–442.
