references
O P O Ł Ą C Z E N I U O C H R O N Y Z A B Y T K Ó W Z O C H R O N Ą P R Z Y R O D Y. . .
28 1
Niestety przyczyniło się to do jeszcze większej marginalizacji niezbyt liczebnego środowiska konserwatorów dzieł sztuki. Oddzielnym kierunkiem kształcenia jest archeologia, w ramach której ochrona i konserwacja zabytków obejmuje zabytki archeologiczne. Problematyka ta wykładana jest na kilku uczelniach (m.in. UW, UJ, UAM), przy czym niektóre z nich uzyskały zasłużoną renomę – tak jak konserwacja zabytków archeologicznych na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu czy badania zabytków architektury na Uniwersytecie Łódzkim. Sukces tych ośrodków polegał na zaproponowaniu specjalizacji w określonych wąskich dziedzinach powiązanych z archeologią, gdyż rozciąganie ochrony zabytków archeologicznych na wszystkie rodzaje dziedzictwa nie sprawdziło się, a absolwenci archeologii najlepiej odnajdywali się w ramach wyuczonych specjalizacji badań archeologicznych. Kompilacyjnym kierunkiem studiów jest program pn. Ochrona Dóbr Kultury opracowany kilka lat temu i funkcjonujący zaledwie na kilku uczelniach (m.in. UMK, UJ). Programy kształcenia w tej dziedzinie różną się między sobą. Podczas kolejnych akredytacji w różnych ośrodkach, temu profi lowi kształcenia zarzucano niewielkie możliwości na rynku pracy, co było szczególnie dotkliwe wobec ograniczenia zatrudnienia w urzędach konserwatorskich i zmonopolizowania badań zabytków przez absolwentów studiów architektonicznych. W dziedzinie ochrony przyrody najbardziej szeroki profi l kształcenia charakteryzuje ochronę środowiska, w obrębie którego są wykładane przedmioty z ochrony przyrody. Pokrewnymi kierunkami są: inżynieria środowiska, architektura krajobrazu, biologia oraz gospodarka przestrzenna, gdzie w ramach pojedynczych przedmiotów wykładana jest problematyka ochrony przyrody. Kierunki te prezentują szeroką wiedzę na temat chronionych gatunków roślin i zwierząt oraz podstaw prawnych ochrony, a przedmioty z ochrony przyrody pozwalają na zdobycie ogólnego rozeznania w problematyce związanej z ochroną gatunkową fauny i flory oraz ochroną krajobrazu. Stanowią one także solidną bazę do dalszego zgłębiania tej dziedziny. Zakres programowy kształcenia z ochrony przyrody różni się na poszczególnych uczelniach. Obok szkół z szerokim spektrum kształcenia, wiele jest uczelni, gdzie przedmioty z tej dziedziny mają mniejsze znaczenie.
