references
268 R E F L E K S J E
PO DEBACIE W ZAMKU KRÓLEWSKIM W WARSZAWIE...
nawet przy poparciu tej eksperckiej propozycji przez komisje sejmowe5, odpowiedzialni za przygotowanie tego rodzaju polityki kolejni właściwi ministrowie nie podjęli dyskusji nad tym dokumentem, chociaż niektóre elementy z zawartych w nim propozycji można zauważyć we wspomnianej – Koncepcji Przestrzennego Zagospodarowania Kraju 2030. W jednym z opisanych w niej „działań” na rzecz realizacji wspomnianego Celu 6. napisano m.in.: „W ramach promocji kultury przestrzeni prowadzona będzie edukacja obywatelska i popularyzacja problematyki środowiska zurbanizowanego, zwłaszcza w aspekcie aktywnego udziału społeczeństwa w procesach planowania. Zwiększanie zainteresowania społeczeństwa jakością otoczenia, planowaniem i projektowaniem doprowadzi do efektywnego moderowania konfliktów w procesach planowania. Obywatelska edukacja będzie służyć budowaniu powszechnego przekonania, że polska przestrzeń pojmowana jako bogactwo naturalne i dziedzictwo kulturowe podlega zasadom zrównoważonego rozwoju, a ład przestrzenny jest dobrem publicznym. Zagadnienia związane z przestrzenią będą zajmować właściwe im miejsce w programie kształcenia ogólnego”6. Zapewne tylko zniecierpliwieniu niewielką dynamiką realizacji tych słusznych działań opisanych w KPZK 2030 można przypisać to, że potrzeba powszechnej edukacji dotyczącej sfery architektury, urbanistyki, krajobrazu i przestrzeni była tak mocno akcentowana w trakcie prac nad Raportem pt. „Przestrzeń życia Polaków”7 opublikowanym prawie trzy lata później. W tym kontekście warto przypomnieć kilka zdań z projektu Polskiej Polityki Architektonicznej na temat krajobrazu, diagnozując jego obecny stan: „Krajobraz Polski jest niszczony, pomimo że jest uznanym dziedzictwem i bogactwem narodowym, a Polska jest sygnatariuszem Europejskiej Konwencji Krajobrazowej. Świadectwem zaniedbań są chaotyczne i grabieżcze formy zagospodarowania wielu terenów, niszczące piękno, tożsamość, a także potencjał ekonomiczny krajobrazu. Dotyczy to zarówno środowiska naturalnego, jak i obszarów zurbanizowanych. Praktyki te często nie naruszają prawa, co jest dowodem jego
Zob. Dezyderat nr 4/4 Komisji Infrastruktury oraz Komisji Samorządu Terytorialnego i Polityki Regionalnej do Prezesa Rady Ministrów w sprawie Polskiej Polityki Architektonicznej uchwalony na posiedzeniu w dniu 6 grudnia 2012 r. 6 Tamże, s. 178. 7 Sepioł J. [koncepcja i koordynacja całości], (2014). Przestrzeń życia Polaków, Stowarzyszenie Architektów Polskich SARP.
5
